"အိမ္အျပန္လမ္းရဲ ့အနမ္းလက္ေဆာင္"

"အိမ္အျပန္လမ္းရဲ  ့အနမ္းလက္ေဆာင္"

***************************

သတၱေလာကထဲက ေလာကလူသားတို ့ဟာ လူသားသဘာ၀အတိုင္း အနု ၊ အရြ ၊ အလွ ၊ အပမ်ားကို ရွဳ ့ျမင္ခံစားခ်င္ၾကတာ သဘာ၀မို ့မဆန္းလွပါဘူးေလ ။ ထို ့အတူကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေလာက လူသားတစ္ေယာက္မို ့ထို ့နည္းတူပင္ အနု ၊ အယဥ္ ၊
အသြင္ အျပင္ မ်ားကို ရွဳ ့ျမင္ခံစားခ်င္ပါသည္ ။ သုိ ့ေပေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ္တို ့ ေလာကလူသားေတြ ေန ့စဥ္ျမင္ေတြ ့ေနရေသာ
အယဥ္အလွ ၊ အနုအရြေတြၾကားမွ သူမတူ တစ္သြင္ျခားတဲ့ ( အေရျပားတစ္ေထာက္စာ ~ အေပၚယံမ်က္ၾကည္လႊာျဖင့္ ေတြ ့ျမင္ရေသာ အလွအပမ်ားအျပင္ ) ခံစားမႈအလွအပမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို ့သတိထားမိခ်င္မွထားမိ ပါလိမ့္မယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အေပၚယံ မ်က္စိ အသြင္ျဖင့္ ရွဳ ့ခ်င္ ၊ တင့္ခ်င္စဖြယ္ သာမက အတြင္းအဇၨတ စိတ္ျဖင့္ ထိုးထြင္းၾကည့္ျမင္လွ်င္ပင္ လြန္စြာ တင့္တယ္လွပေနတတ္တာေတြ ရိွၾကပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနက်စကားအတိုင္း ကြန္ျပဴတာ အေခၚအေ၀ၚနဲ ့ေျပာရရင္ Hardware ပိုင္းေကာ Software ပိုင္းေကာ
နွစ္၀ဲ လံုး လွေနတယ္ ဆိ္ုတာမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ ။
အေပၚယံမ်က္စိ အသြင္ျဖင့္ ရွဳ ့ျမင္ခံစားနိုင္တဲ့ Physical Beauty ကိုေတာ့Software ပိုင္းလို ့ သေဘာ ထားကာ ၊ သာမာန္မ်က္စိျဖင့္
ခံစားလို ့မရတဲ့ စိတ္နွလံုး အတြင္းသားထဲက Mental Beauty ကိုေတာ့ Hardware ပိုင္းေလးလို ့ ကၽြန္ေတာ္ တင္စားထားလုိက္ပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ရွာေဖြခဲ့ေသာ အလွအပမ်ား...

ဒီလိုအလွအပေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြ ေတြ ့ျမင္ခြင့္ရဖို ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ savetheaged ( S.T.A ) ရဲ ့ member ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခြင့္ရလာခဲ့ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ savetheaged ( S.T.A ) ရဲ ့ member တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ရံုးပိတ္ရက္ ဆန္းေဒး တိုင္းဟာ ပိုလို ့အသက္၀င္ ၊ ေလးနက္ ၊ အဓိပၸာယ္ရိွကာ ၊ က်က္သေရ ရိွလာပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေနရာမွာ … savetheaged ( S.T.A ) ရဲ ့ member ဆိုတာေလးနဲ ့ပက္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ။
savetheaged ( S.T.A ) ဆိုတာက အင္တာနက္ေပၚကေန လူငယ္ေတြစုစည္းကာ တည္ေထာင္ထားျပီး ပရဟိတ ေတြကို လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ social network ဆိုဒ္ေလး တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္ ။
savetheaged ( S.T.A ) ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ သက္ၾကီးရြယ္အို ေစာင့္ေရွာက္ေရးနွင့္ေထာက္ပံ့ေရးဆိုတဲ့
လူငယ္ေတြေပါင္းစည္းထားတဲ့ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ ့ ေလးျဖစ္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဆိုဒ္ေလးကေန ရာသက္ပန္ ေထာက္ပံမႈကို ခံယူမယ့္ ကိုယ္စားမိဘမ်ားအတြက္ အလွဴဒါနေတြတင္သာမက … ကာလ ဒါန ကုသိုလ္မ်ား ၊ လိုအပ္မႈကို ျဖည့္စြမ္းေပးတဲ့ ခါေတာ္မီ ဒါနမ်ားပါ အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့ ေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္ရံုး ၊ ကိုယ္ပိုင္ဌာန မရိွေသးေပမယ့္ … အြန္လိုင္းေပၚကေန အခ်င္းခ်င္း ရင္းနီွးစြာ ေတြ ့ခဲ့ၾက ဆံုခဲ့ၾကရာကေန လစဥ္လတိုင္း လတစ္လ၏ ပထမအပတ္ တနဂၤေႏြေလးမ်ားကို ေတြ ့ဆံုပဲြ (meeting ) ေလးမ်ားလုပ္လို ့ေနာက္ဆံုးအပတ္ တနဂၤေႏြ ေန ့ေလးမ်ားကိုေတာ့  အလွဴခရီးစဥ္ေလးမ်ား သက္မွတ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ကာ … ငိုေနသူမ်ားေထြးေပြ ့လို ့ ၊ လိုေနသူမ်ား အားျဖည့္စို ့ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ပရဟိတ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ savetheaged ရဲ ့ညီအစ္ကို ေမာင္နွမ မ်ားဟာ အတူတကြ လမ္းေတြ ကိုေလွ်ာက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

မဂၤလာရိွေသာ ဆန္းေဒး ( Sunday)မွာ …

ဒီေန ့ဟာလည္း ေနာက္ဆံုးရက္သတၱပတ္၏ ဆန္းေဒး ( Sunday ) မို ့ထံုးစံအတိုင္း savetheaged အဖဲြ ့ရဲ ့ ကုသိုလ္ျပဳေရးခရီးစဥ္ဟာ …
ေရႊသံလြင္ဘိုးဘြား ရိပ္သာ လို ့ပစ္မွတ္တည္ထားပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း
လိုက္ပါကုသုိလ္ယူခြင့္ရေအာင္လို ့ အဖဲြ ့၀င္မ်ား၏ စုရပ္ျဖစ္တဲ့ လမ္း(၄၀)ထိပ္က တိုက်ိဳဒိုးနပ္ေရွ ့ကို … အေျပးေလးအေရာက္သြားျပီး ေရႊသံလြင္ဘိုးဘြားရိပ္သာၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ ့ရိပ္သာမုခ္၀မွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳေနတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ့္ကိုမ်ားပါတယ္ ။  ကၽြန္ေတာ္တို ့လို လူငယ္ေတြကို အေလးအနက္ထားလို ့ထြက္လို ့ေမွ်ာ္ ၾကိဳဆိုေပးေနတာက သားသားတို ့၊ မီးမီးတို ့မဟုတ္ဘူး၊
ကိုကိုတို ့ ၊ မမတို ့လည္း မဟုတ္ဘူး ။ဘိုးဘိုးတို ့ ၊ ဘြာဘြားတို ့ေတြပါ … ။   ရိပ္သာပရ၀ဏ္ထဲ ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့အသင္းသားေတြရဲ ့ ခံယူခ်က္အတိုင္း မိဘမ်ားသဖြယ္မွတ္ယူလို ့ထားရမယ့္ … အဘိုးတို ့၊ အဘြားတို ့ရဲ ့ ကမ္းလင့္ေနတဲ့ ရင္ခြင္ထဲ automatic စီး၀င္သြားပါေတာ့တယ္ ။

ရင္၀ယ္ျငိေသာအျပံဳးမ်ား ...

 savetheaged ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္နွမ မ်ားဟာ ဘိုးဘြားမ်ားရဲ ့ရိပ္သာေဆာင္ထဲေရာက္ျပီ ဆိုတာနဲ ့ … ကိုယ္ပိုင္ နွလံုးသား ၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိတရားမ်ားနဲ ့ အဘိုး ၊ အဘြား တစ္ေယာက္စီကို တစ္ဦးစီက်နဲ ့ ျပဳစုၾကတာ ၊ ယုယၾကတာ ၊ ၾကင္နာၾကတာ တကယ္ကို ၾကည္နူးစရာပါဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့တစ္ေန ့တာကို ေရႊသံလြင္မွ အဘိုး ၊ အဘြားေတြကို ေပးအပ္လိုက္မယ္လို ့ စိတ္ကူးနဲ ့ ၾကည္နူးထားပါတယ္ ။ အဲဗတ္အိုင္းစတိုင္းက ေျပာဖူးတာေလး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္သြားျပီးသတိရမိတယ္ … "ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဟာ အျမင့္မားဆံုးလူ ့တန္ဖိုးပါ" တဲ့ ေလဗ်ာ ။
 "ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြဟာ ေရာင္၀ါ ထင္လင္းတဲ့ ရွင္ေနမင္းၾကီးေတြ မျဖစ္ရင္ေတာင္ …
 ေမွာင္ရီေနတဲ့ တိတ္ဆိတ္ညေတြမွာ ေရာင္စဥ္ကြန္ ့ျမဴးေနတဲ့ ပိုးစုန္းၾကဴး အလင္းေရာင္ေလာက္ေလးနဲ ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ကၽြန္ေတာ္တို ့တတ္စြမ္းသမွ် ၊
လင္းနိုင္သမွ်  အလင္းဓါတ္ေတြေ၀ဌလို ့ အေမွာင္ေတြဖယ္အလင္းေပးခ်င္ခဲ့တာပါေလ" လို ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေရရြတ္မိလိုက္တယ္ ။
ရိပ္သာအေဆာင္ထဲကို ေလွ်ာက္လမ္းလို ့လာစဥ္မွာပဲ  အျပံဳးအလွပိုင္ရွင္ေတြရဲ့အျပံဳးေတြ …
အဘိုးတို ့ျပံဳးျပတာ ၊ အဘြားတို ့ျပံဳးျပတာေတြဟာ … မိုနာလီဇာေတာင္ ရွံဳးသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ။
ေရႊသံလြင္ရဲ ့ နံနက္ခင္းဟာ … လုပမႈေတြေ၀ျဖာျပီး အၾကင္နာေတြျဖန္းပက္လို ့ဂရုဏာတရား ေတြက အုပ္မိုးလႊမ္းျခံဳကာေမတၱာတရားေတြကအပိုင္စီးသိမ္းပိုက္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္ေလ။
ေ၀ဌသူနဲ ့ခံယူသူအၾကား ၾကည္နူးျခင္းမ်ား ပြားမ်ားလို ့ အေတာ့္ကို မဂၤလာရိွေနတဲ့ ေန ့သစ္ တစ္ခုပဲေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ေပးတဲ့ ေမတၱာဓါတ္ေတြကို အဘိုးတို ့ ၊ အဘြားတို ့က ခံယူတယ္။ အဘိုးတို ့ ၊ အဘြားတို ့ေပးတဲ့ အျပံဳးပန္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို ့က ပန္ဆင္တယ္ ။ ဒီလိုပဲေပါ့ … ေမတၱာဆိုတာ အလ်ား၊အနံ မသိေပမယ့္ ၊ အသြား၊အျပန္ရိွတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့ရတယ္ ။

ရင္ကိုထိေသာစကားလံုးမ်ား...

ဘိုးဘြားမ်ားကို ကိုယ္စီကိုယ္စီ ျပဳစုၾကရာ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း အသက္(၇၁)တစ္ခ်ိန္ကပုသိမ္ျမိဳ ့အလွမယ္ဆိုတဲ့ အေမ ေဒၚခင္ေလးကို ဂရုစိုက္ခြင့္ေလးရခဲ့တယ္ ။ ေျခသည္း ၊ လက္သည္း ညွပ္ေပးျခင္း ၊ ေဆးလူး နိွပ္နယ္ေပးျခင္း မ်ားနဲ ့ ဟိုိဟိုဒီဒီ စကားေလးေတြ ေျပာၾကတာ … အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ အေမနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ား ပမာျဖစ္သြားၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာရင္း … အေမ့ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ေျပာျပရင္းနဲ ့ အေမ့ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စေတြ ၊ ပုလဲခသလို စီးဆင္းလို ့က်လာပါေတာ့တယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ … အေမက တစ္ခ်ိန္က ကုန္သည္မ်ိဳးရိုးကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ ေရႊေပၚျမတင္အပ်ိဳစင္ေလး ပုသိမ္ျမိဳ ့ရဲ့အလွမယ္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့လည္း ျပန္ေတြးရင္ ၀မ္းနည္းမိမွာေပါ့ေလ …။ "ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ အေမ ။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ရင္ဘတ္ကို ၀င္ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္ ။" လို ့ စိတ္ထဲကေန တီးတိုးေလး ေျပာမိေနခဲ့တယ္ ။                                              အဲ့လိုနဲ ့ငိုသံေလးနဲ ့အေမေျပာလာတဲ့စကား

"အခုေတာ့လည္း ဒီမွာ … ဒီလို ခိုကိုးရာမဲ့ဘ၀နဲ ့
ဒုကၡေတြေပါ့ သားရယ္" တဲ့ ။                                  ကၽြန္ေတာ္လည္းျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္…"အေမ ခုဏက
အေမကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္လို ့ေျပာတယ္ေနာ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ရင္
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုတည္း ေတာင္းဆိုပါရေစ။" အေမ                                      စကားဆိုတာေလ … ေျပာလို ့လြယ္လို ့ေျပာေပမယ့္ ၊ စကားေနာက္ တရားပါတတ္လို ့ ခက္ပါေပတယ္ အေမရယ္ ။
"ေနာက္ကို ဒုကၡဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မသံုးဘဲ "သုခ" လို ့ပဲ
ေျပာင္းေျပာေပးပါေနာ္ … အေမ ။ ျဖစ္လားဟင္ " ဆိုျပီး  အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္
လွမ္းလို ့ၾကည့္ေတာ့ … ေခါင္းေလးကို ျငိမ့္လို ့ျပတဲ့ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္
နွစ္ျခိဳက္စြာ ျပံဳးလိုက္မိတယ္ ။                                                                   "အေမ…အေမ ဒီကိုေရာက္ေတာ့
ဘာေတြရတုန္းဟင္"လို ့ ထပ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ …                                "သုခေတြရတာေပါ့
သားရယ္…သုခ ေတြရတာေပါ့" လို ့ေျပာကာ  မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့
အေမ့အျပံဳးဟာ  အဲ့အခ်ိန္က ကမာၻမွာ အလွဆံုး ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မွာပါ ။
အေမျပံဳးလိုက္တဲ့ အလွတရားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စာပန္းခ်ီ ျခယ္စြမ္းမရိွသလို ၊ ဦးေငြကိုင္လည္း မမွီနိုင္လို ့ ၊ ပီကာဆိုလည္း လက္မိွဳင္ခ်ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ။

တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးမွာ ...

ဒီလိုနဲ ့ အေမတို ့ေတြလည္း ေန ့လည္စာစားျပီးလို ့ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္တဲြလို ့ အေဆာင္ထဲ ျပန္ေခၚလာေတာ့ … အေမ့ကုတင္ေလးေရာက္တာနဲ ့ပဲ … ငါ့သားလည္းဗိုက္ဆာေနေရာေပါ့ ဆိုျပီး … သိမ္းထားတဲ့ အေမ့မုန္ ့ေတြ ၊ ေကာ္ဖီေတြကိုထုတ္လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအတင္း ေကၽြးပါေရာဗ်ာ ။ မစားရင္ေတာ့ မရဘူးေနာ္ … စိတ္ဆိုးမွာေနာ္ … ဘာေနာ္နဲ ့ဆိုတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ဂ်ီက်ျပလို ့ ၊ မိခင္တစ္ေယာက္လို ဂရုစိုက္ျပေနတဲ့ အေမ့ အမူအရာေလးၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္က သိတတ္နားလည္စြာ လိုက္ေလ်ာ ေပးလိုက္ ရပါေတာ့တယ္။ အေမေဖ်ာ္တိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီနဲ ့မုန္ ့ေတြကို စားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
အားရပါးရၾကီး ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနတဲ့အေမ့ခင္မ်ာ အေတာ့္ကို သေဘာေတြက်ေနရွာတာပါ ။

နွဳတ္ဆက္ေတာ့ ငိုခ်င္တယ္...

ဒီလိုနဲ ့နာရီလက္တံေလးေတြရဲ ့ ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ဒူေ၀ေ၀ ကစားမႈ ့ေလးေအာက္မွာ … ေနကေလးေစာင္းလို ့ ညေန၀င္ခါနီးေတာ့ … ျပန္ၾကရေအာင္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေပးမႈေလးေတြ ၾကားမွာ အေမ့အနားကေန ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားရပါေတာ့မယ္ ။
”သြားေတာ့မယ္ေနာ္ … အေမ ။”
ကၽြန္ေတာ္ ကန္ေတာ့ခဲ့ပါရေစ ဆိုျပီး … ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ၀တၳဳေငြေလးကို
ထုတ္လို ့ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ရိုက်ိဳးစြာ ရိွခိုးကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္ ။
ကန္ေတာ့အျပီး မတ္တတ္ရပ္လုိက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္လင့္တဲ့
မ်က္လံုးေတြနဲ ့ ၊ ပူဆာတတ္တဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပမာ … အေမ့ကိုဖုန္းဆက္ပါ ။
ဖုန္းဆက္ပါေနာ္လို ့  … တတြတ္တြတ္ မွာေနေတာ့ပါတယ္ ။

"ထိန္းထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္စေတြ …
ထြက္မက်ေစလိုဘူးအေမ … ကၽြန္ေတာ္မငိုခ်င္ဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္ငိုရင္ အေမတို ့က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ပိုျပီး ခံစားရမွာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္…"လို ့
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တင္းကာ မာန္ျပင္းျပင္းနဲ ့ ဆက္မွာေပါ့
အေမရာလို ့ ျပံဳးတုံ ့လွည့္ေလးေျပာကာ
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေလးျငိမ့္ျပီး အေဆာင္ထဲကေန ထြက္ဖို ့ဟန္အျပင္
ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမသိုင္းဖက္လို ့ထားတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သူ ့မ်က္၀န္းေတြရဲ ့
အနက္နဲ ့ ဘာသာစကားကို
ကၽြန္ေတာ့္ နွလံုးသားက
နားလည္တယ္ …
အားကိုးတဲ့ သူ ့လက္၀ါးအစံုက
ကၽြန္ေတာ့္ နွလံုးသားကို
ကိုင္လွဳပ္ခဲ့တယ္ …
ၾကည္နူးမႈ ပီတိ အသြယ္သြယ္က
သူမ မ်က္နွာေပၚမွ
မ်က္ရည္စေတြအျဖစ္နဲ ့
ေျပာင္းလဲ စီးဆင္းလာခဲ့တယ္ … ။ ~ ။

ေသခ်ာပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတာ …
စီးက်ေနတဲ့ အေမ့မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္စေတြကို သုတ္ဖယ္လိုက္ျပီး
ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚကို အနမ္းေတြ ဆင္ယင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ၾကည္နူး ၊
ျပံဳးေပ်ာ္ ၊ ၀မ္းသာ ၊ ပီတိ ေတြနဲ ့  ခံစားမႈ အဖံုဖံုကို ခံစားလိုက္ရတဲ့
ကၽြန္ေတာ္…ခဏ မွင္သက္သြားမိစဥ္မွာ …                                            "အေမ့ကိုလည္း ျပန္ေပးဦးေလ သားရဲ ့ "
ဆိုလို ့ … ကၽြန္ေတာ္လည္း အားပါးတရ တ၀ၾကီး အနမ္းေတြ တလေဟာ
ေပးပစ္ခဲ့ပါေရာဗ်ာ…။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့တစ္ေန ့တာ  ျဖည့္ဆည္းေပးမႈ ၊ ေပးဆပ္မႈ  ၊ ဂရုစိုက္မႈ  ၊
ေစာင့္ေရွာက္မႈ ့ေတြရဲ ့ရလာဒ္ဟာ  အေမေပးတဲ့ အနမ္းပြင့္ေလးေတြလား …. ။
အေမ့ အျပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ဟာ လူတိုင္းအတြက္  ျဖစ္နိုင္ေပမယ့္
အေမပန္ဆင္ေပးလိုက္တဲ့ အနမ္းပန္းတစ္ပြင့္ဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ နွလံုးသားမွာ ထာ၀ရအမွတ္ရေနစရာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွာပါ …

အဲ့ဒီအနမ္းေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားက ျမတ္နိုးစြာ ဦးညႊတ္ရင္း … ထာ၀ရ
သိမ္းဆည္းသြားလိုက္ပါေတာ့မယ္ … အေမရယ္ ။ ~ ။



*STA တစ္နွစ္ျပည့္ စာမူ - အမွတ္တရ *

ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
Moesut Nay
( ရင္တြင္းခံစားခ်က္ )
21.1.2011 ( Fri : )
3:00 p.m